Thursday, December 4, 2008

Danae Laz (a printmaking story mixed up by A.K.)






Όταν ήμουν μικρός είχα ένα συντριβάνι όλο δικό μου.
Μιλούσαμε κάθε μέρα. Μου έλεγε ιστορίες από τα ταξίδια του σε ολόκληρο τον κόσμο κι εγώ άκουγα με μάτια ορθάνοιχτα. Τo συντριβάνι μου έλυνε όλες τις απορίες που είχα τότε.
Μια μέρα μου είπε πως είχε μέσα του έναν ολόκληρο καταρράκτη. Έναν δυνατό καταρράκτη που δεν φοβόταν τίποτα μα δεν του άρεσαν τα όρια και οι τοίχοι κι έτσι έφυγε για να νιώθει ελεύθερος.


Όταν το ρωτούσα γιατί έπρεπε να διαβάζω εκείνο μου έλεγε πως οι λέξεις έχουν τη δική τους ζωή και τα δικά τους μυστικά και μπορούν να πετούν ψηλά με τα σύννεφα, τα πουλιά και τους χαρταετούς. Κι εγώ γεμάτος περιέργεια, συνέχιζα να διαβάζω όλο και περισσότερο.





Οι μέρες και τα χρόνια περνούσαν, μεγάλωνα, άλλαζα τάξεις,φίλους,συνήθειες.Ξέχασα γρήγορα το συντριβάνι μου.
Πέρασα στο πανεπιστήμιο.Εκεί μελετούσα τις λέξεις και τα μυστικά τους μα δε θυμήθηκα ποιός μου έμαθε να τις αγαπώ.
Ερωτεύτηκα μια κοπέλα με πράσινα μάτια που αγαπούσε κι αυτή τις λέξεις, τις μεγάλες βόλτες και τα ακτινίδια.Σε μια τέτοια μεγάλη βόλτα μας με κοίταξε και είπε πως θέλει να μου δείξει κάτι.Έδεσε τα μάτια μου με το μαντήλι της και με οδήγησε κάπου χωρίς να μου λέει τίποτα.
Όταν μου άνοιξε τα μάτια , είδα μπροστά μου το συντριβάνι μου.Παρατημένο όπως όλες οι αναμνήσεις των καιρών αυτών, γεμάτο φύλλα, στεκόταν εκεί φορτωμένο με όλους τους αιώνες επάνω του.Τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα και το μυαλό μου με εικόνες απο παλιά.Και τότε άκουσα πίσω μου τη φωνή της να ψιθυρίζει :


<<Την καλύτερη ιστορία μας δεν την είπαμε ακόμα.>>

6 comments:

supportyourlocalpoets said...

μόνο τα άσχημα λέμε ο ένας στον άλλον..μόνο για προβλήματα μιλάμε πια,μόνο ανταγωνιστικά, αναφορές, τσαντίλες, καρκίνοι, κατάθλιψη, ανα-καταναλωτισμός, κατακρεουργία ηθικής, καθημερινότιτα και άλλα τεινά από Κ.

αλλά τα καλύτερα δεν τα έχουμε πει ακόμη..!

(να μια όμορφη λέξη από Κ..)

τα καλύτερα έρχονται μόνο αν τα δαγκώσουμε από το λαιμό σαν τα δούμε να πλησιάζουν πάντως, κατά τη γνώμη μου..

αλλιώς προσπερνάνε και φεύγουν σαν τη βροχή, το γαμήσι, τον ομπάμα,την άποψη που έχουμε για τον κόσμο μετά από 16 ποτά,το χάδι της μάνας, της παναγίας και του Αόριστου.

το τίποτα, αν το πολλαπλασιάσεις, δε θα γεννήσει.

ωραία δουλειά ,ακόμη μια φορά.
ομορφαίνεις αυτούς που πρέπει να ομορφύνουν.

και Αυτό Εχει Σημασία..

M. said...

εξαιρετικο blog!

supportyourlocalpoets said...

ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΙΟ ΑΓΡΙΕΣ ΝΥΧΤΕΣ ΔΕΝ ΤΙΣ ΖΗΣΑΜΕ ΑΚΟΜΑ...

M. said...

με τιμαει η προσφορα σου Πανο!ναι γιατι οχι!και οτι θελετε μπορειτε να το παρετε και απο το blog μου!

supportyourlocalpoets said...

Σ'ευχαριστώ Κωστή για το μιξ. :)

Αν και στ'αληθεια μερικά Καλύτερα απλά έρχονται εκεί που εσύ έχεις τα μάτια σου κλειστά κ δεν ψάχνεις λαιμούς να δαγκώσεις!

Όσο για τα τελευταία ,ευχαριστώ πάλι,
ελπίζω να ομόρφυναν κάποιοι ,

έστω κι αν δεν έχει καμία Σημασία πια!

D*

supportyourlocalpoets said...

και ας καλωσορίσουμε και τον αγαπητό μας Sad Peter Pan!




d*