Thursday, December 4, 2008

Μακάριοι οι μη ζώντες

Δεν προλαβαίνεις να δεθείς με τίποτα σε αυτόν τον πλανήτη.
Μόλις πιάσεις κάτι εξατμίζεται σαν τον αχνό της ανάσας
που άφηνες μικρός στα παράθυρα.
Σε πέντε δέκα σκοτάδια θα προλάβεις να μπεις και θα ψάχνεις
σαν τρελός τον διακόπτη, αντί να καθίσεις και να ακούσεις την σιωπή σου.
Δεν υπάρχουν φαντάσματα τριγύρω.
Μόνο η δική σου μοίρα που σε περιμένει χαρούμενη να φτάσεις στο τέρμα.
Κάποιοι την βλέπουν, κάποιοι κάνουν πως δεν την βλέπουν
και κάποιοι την αγνοούν παντελώς. Μακάριοι όλοι οι μη ζώντες.
Μόνο οι άνθρωποι-σκουπίδια δεν ανακυκλώνονται. Δυστυχώς.
Ακόμη και σε αυτό αποτυγχάνουν.Δεν πέφτεις. Μην πέφτεις.
Μην προσπαθήσεις να πέσεις. Μην σε πείσουν να πέσεις.
Οι ώρες είναι πιο αργές όταν κοιτάς το ρολόι κατάματα.
Νευριάζει και στο ανταποδίδει κατάλληλα.
Οι ώρες είναι πιο έξυπνες πνιγμένες.
Μονόλογοι. Όλοι μονόλογοι περπατάμε στον δρόμο
και ανταλλάσουμε καλημέρες και καλησπέρες.
Μέχρι να περάσουν.
Δεν πέφτεις κατά τύχη σε σκοτάδι, μόνο ψάχνοντας το βρίσκεις.
Τότε γιατί ψάχνεις διακόπτη;
Φαντάσματα στον δρόμο. Προχωράμε αγκαλιάζοντας όμορφες
φυλακισμένες πεταλούδες που μας γαργαλάνε το μυαλό.
Περνώντας μπροστά από σκουπίδια.
Οι ουσίες. Χάσαμε το νόημα της λέξης ουσία.
Χάσαμε το νόημα.
Το είχαμε τότε. Θυμάσαι. Το κράταγες. Εκεί στο σκοτάδι.
Δεν το έβλεπες. Αλλά το ήξερες. Τώρα ξέρεις.
Το χάσαμε στις βόλτες μας. Κάπου το ξεχάσαμε.
Θα το βρήκε κάποιος άραγε; Ποιος πιστεύει στην ουσία.
Αυτός που πιστεύει και στον Θεό;
Τι ουσία έχει άραγε ο Θεός;
Και αν δεν έχει… τι έχει;
Έχει έστω μάτια να μας δει; Έχει χείλη να μας φιλήσει;
Έχει πέντε δεκάρες στην τσέπη να μας κεράσει;
Έχει τρίμματα καπνού στην παλάμη;
Έχει ανάσα που μυρίζει μαγειρεμένο φαγητό;
Προφανώς έχει χιούμορ.
Μου έχει μείνει λίγη ουσία στο χέρι.
Λέω να μην το πλύνω απόψε.
Κράτησε με. Κράτησε με.
Μην πέσεις και εσύ. Μην πέφτεις. Μείνε.
Μην φύγεις. Μην πέφτεις.
Μη Θεε μου παίρνεις την ουσία.
Μη ουσία μου παίρνεις τον Θεό.
Θα είστε ευτυχισμένοι μαζί βέβαια.
Πλασμένοι ο ένας για τον άλλο.
Τι θέλω εγώ ο Κομπάρσος σε αυτήν την ιστορία.
Δεν είμαι καλή ηθοποιός.
Δεν κλαίω εύκολα πια. Γελάω το ίδιο δύσκολα.
Θα σας αφήσω μόνους.
Ξέρω μακάριοι όλοι.

No comments: