Friday, September 5, 2008

ύστερα βλέπουμε

Είναι μέχρι να πάρω το μαχαίρι και να κόψω τα ράμματα
που με συνδέουν με το βάπτισμα των χειλιών σου.

Είναι μέχρι να το πάρω απόφαση και να σταματήσω να αυτοκτονώ.

Το μαγικό δηλητήριο τελευταία στιγμή κάποιος καθρεύτης μου το ληστεύει
και μένω εδώ πάλι με το ίδιο άρρωστο μαστιγωμένο ανδρείκελο,
εαυτός αντί εαυτού,
εισπνοή, εκπνοή,
με μια πλασίμπο συνταγή για την επόμενη αυτοκτονία.

Είναι μέχρι να σταματήσω να τουφεκίζω τα σύννεφα, μέχρι να σταματήσω να μετράω σκοτωμένα πεδία ονείρων, μέχρι να ονειροστραφώ πίσω στη μήτρα, έρωτας με τον αρχικό εαυτό, αυτό είναι ,τι θαύμα, τι μέγα θαύμα!

(Τις πληγές, τις ρίχνεις βενζίνη και ένα σπίρτο, ή της ράβεις προσεκτικά, έτσι ώστε όταν ξανανοίξουν να είσαι έτοιμος να αυτοκτονήσεις ξανά.)


Είναι μέχρι να πάρω το μαχαίρι και να τεμαχίσω εκείνη τη βροχή που είδα στα μάτια σου.

Ύστερα βλέπουμε.

No comments: