Thursday, December 4, 2008

Ένα πρωινό σαν κι αυτό.

Το πρωινό ήταν γκρίζο και σ’έκανε να θέλεις ν’αναβάλεις τα πάντα και να μείνεις στο κρεβάτι. Ο Ιωσήφ όμως δεν το έκανε.

Ντύθηκε και ξεκίνησε για το εργαστήριο Ανατομίας.

Σήμερα θ’ανοίγαν τον Ζώρζ. Έτσι είχαν ονομάσει το πτώμα αυτός και οι συμφοιτητές του. Έφτασε, φόρεσε την καθαρή ποδιά του και βρήκε τους άλλους στην αίθουσα του μαθήματος.

Μετά από δυο ώρες γεμάτες εντόσθια και φορμόλη, άρχισαν ν’αδειάζουν ένας ένας την αίθουσα.

Ο Ιωσήφ έμεινε αφού ήταν η σειρά του να καθαρίσει σήμερα.

Καθώς έσκυβε για να μαζέψει ένα νυστέρι, ένιωσε ένα κρύο χέρι ν’αγγίζει το κεφάλι του. Σήκωσε τα μάτια και έντρομος είδε πως ήταν το χέρι του Ζώρζ!

Τώρα τα μάτια του ήταν ανοιχτα και στραμμένα σ’αυτόν, λες και ήθελαν να τον κλείσουν μέσα τους για πάντα και να του ρουφήξουν τη ζωή!

Έβγαλε μια κραυγή μα δεν την άκουσε ούτε ο ίδιος. Δεν είχε δύναμη ν’άντιδράσει αλλιώς.

<< Είναι όνειρο ,είναι μόνο μια παραίσθηση >> έλεγε και ξανάλεγε στον εαυτό του.

Και τότε ακούστηκε μια ξερή ανάσα και το πτώμα να λέει

<< Δεν είναι. Έλα εδώ. Θέλω να σου δείξω κάτι. >>

Ο Ιωσήφ υπάκουσε. Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να κάνει ένα πτώμα που μόλις μίλησε!

Ο Ζώρζ του έδειξε αδύναμα το κεφάλι του και τον πρόσταξε να βγάλει τα ράμματα που ξεκινούσαν από το ένα αφτί και περνώντας το μέτωπο, έφταναν ως το άλλο.

<< Ξέρεις πώς πέθανα ; Όχι φυσικά >> απάντησε μόνος του. << Τώρα θα μάθεις λοιπόν >>.

Ο Ιωσήφ ιδρωμένος και με χέρια που έτρεμαν ακόμα άρχισε να βγάζει σιγά σιγά τα ράμματα. Όταν τελείωσε, δέρμα και κρανίο άνοιξαν και φανέρωσαν μόνο ένα κενό. Ο εγκέφαλος έλειπε, δεν υπήρχε τίποτα μέσα.

Το στομάχι του τώρα πια ήταν έτοιμο να εκραγεί.

Ο Ζώρζ συνέχισε να μιλάει.

<< Έτσι τελειώνεις μικρέ, όταν μαζεύεις σκατά μέσα στο κεφάλι σου.

Συλλέγεις πάθη, ελπίδες, φόβους, αναμνήσεις. Δεν σταματάς ποτέ και αυτά σε κυνηγούν για πάντα. Μεγαλώνουν με τον καιρό και δε σ’αφήνουν να ζήσεις.

Ώσπου έρχεται μια μέρα που δεν μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο απ’το να θέλεις ν’ανοίξεις μια τρύπα στο κεφάλι σου και να πετάξεις όλα όσα έχεις εκεί μέσα.

ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ!

Ένα θολό πρωινό, το παρελθόν θα σε πνίγει τόσο πολύ κι εσύ θα κολλήσεις το κεφάλι σου στον κρύο τοίχο μ’ένα καρφί στο χέρι. Χα!

Εγώ έζησα παραπάνω γιατί είχα σκοπό.

Είχα σκοπό να νιώσω ελεύθερος απ’όλα.

Ελεύθερος, χαμένος και άδειος. Κι έτσι ένιωσα τα τελευταία μου δευτερόλεπτα.

Τώρα περιπλανιέμαι στο κενό, αφού δεν έχω ούτε εαυτό, ούτε πράξεις, ούτε τίποτα.

Και εκεί θα γυρίσω.>>

Και ξαναέκλεισε τα μάτια του.

Ήταν ή όχι αληθινό, ο Ιωσήφ ήθελε απλά να κοιμηθεί.


7 comments:

Anonymous said...

anamesa sta 'kalh' ths monimhs ektheshs tou Vretanikou Mouseiou vriskontai kai kamia dekaria moumies. Apo gates, mehri priggipes kai tariheumenous iereis. Se ola auta leipei o eggefalos...Oi arhaioi Aigyptioi pistevan pws einai to pio ahristo meros tou anthrwpinou swmatos kai ton afairousan prin arhisei h diadikasia ths tariheushs...
Thn simeron hmera mas thavoun autousious, opws eimaste, mazi me ton eggefalo mas...vlepete ta skata einai ki auta trofh gia ta skoulikia

supportyourlocalpoets said...

και φυσικά οι σημερινοί άνθρωποι ενδιαφέρονται πάρα πολύ για την επιβίωση των σκουληκιών!

d*

Satan_My_Lord said...

το κακό με την σήμερον ημέρα είναι μας θάβουν μέσα σε φέρετρο οπότε τα σκουλήκια δυσκολεύονται να μας φάνε

Ας ειναι αυτό το σχόλιο η αφορμή για την οριστική κατάργηση των φέρετρων!

Πρέπει να ξεκινήσει ενα κίνημα από τις παραθαλλάσιες περιοχές για αντικατάσταση της θλιβερης διαδικασίας της κηδείας με το πέταγμα των νεκρών στη θάλασσα!

Unknown said...

EPitelous egine nomimh h kaush twn Nekrwn sthn ellada...kalytera stahti para fai gia skoulika h psaria...

pwwww ti makavria syzhthsh einai auth? de to gyrname kalytera sth bala...

; )

supportyourlocalpoets said...

και στα βουνά τι θα κανουνέ??

Unknown said...

Τα βούνα (οπως πάντα) θα μείνουν άδεια να περιμένουν τη μεγάλη φυγή...

Satan_My_Lord said...

το τι θα γίνει με τα βούνα είναι όντως ένα θέμα, εχω κάποιες ιδεες αλλά δεν ειμαι ακόμα έτοιμος να τις δημοσιοποιήσω...φυσικά όλες οι προτάσεις είναι καλοδεχούμενες!

όσο για μπάλα έχω να πω "τιμή και δόξα στον Πάμπλο Γκαρσία"!

...666...