Wednesday, September 3, 2008

Μάης του '08

Κρασί, παλιό κρασί, ταβέρνα, παλιοί φίλοι, μεθύσι, μουσική, μια φασαρία, η φοβερή τροπή των πραγμάτων, είμαι λιώμα, είμαι στο τμήμα, κάποιος έρχεται, με κοιτάει, αδιαφορεί, ο επόμενος μου χαρίζει ένα χαστούκι, ξενερώνω, κοιτάω γύρω μου, όλα βαμμένα πρασινομπλε, εκείνο το εμετικό, θα το θυμάστε απ' το σχολείο, εξακρίβωση και τέλος, αθώος, χέσε μέσα, βγαίνω, κινητό, κολλητό, μεθυσμένος, πάω τον βρίσκω, δεν με καταλαβαίνει, δεν τον καταλαβαίνω, περνάμε όμορφα, πάμε πλατεία, έχει καλό καιρό, κάποιοι μας κοιτάνε περίεργα, ο κόσμος είναι περίεργος, το ανταποδίδουμε και ανοίγουμε κι άλλες, κι άλλες μπύρες, μπύρες, μπύρες μέχρι το τέλος του κόσμου, εκείνη ήταν η στιγμή, εκείνο ήταν το παρελθόν που έπρεπε να ξεράσουμε, εκείνο ήταν το μέλλον που έπρεπε να συνηθίσουμε, εκείνη ακριβώς η κατάσταση, οι μισοί να μην καταλαβαίνουν, και οι άλλοι μισοί να τρώνε ξύλο, και μετά τίποτα, μετά απλά σε κοιτάνε και ασχημαίνει η φάτσα τους, σαν να φταις για κάτι, μόνο επειδή δεν μοιάζεις με τους υπόλοιπους, δεν έχεις bluetooth, χωρίς λόγο, απλά δεν έχεις, δεν έχεις γκόμενα σταθερή, (να μην επαναλαμβάνομαι) , δεν έχεις βλέμμα Έλληνα, δεν είναι Έλληνας, είσαι ξένος και δεν σε θέλουμε πια εδώ ρε μαλακισμένο, εσύ που είσαι και γκέι και φιλομεταναστής και φιλόαριστερός, και φιλοαθειστής και ό,τι γουστάρεις τέλος πάντων, δεν είσαι σαν εμάς, ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΣΑΝ ΕΜΕΝΑ, άρα είσαι μαλάκας/επικύνδυνος/φονιάς/κλέφτης/πρεζόνι και τα ρέστα ανθέλληνας, α ναι, ανθέλληνας, πως το ξέχασα, η πατρίδα, δεν έχω βρει ακόμη εαυτό, αλλά πατρίδα έχω, υπάρχουν στιγμές που δεν ξέρω ποιοι είναι οι φίλοι μου, αλλά προγόνους έχω, και μια ακρόπολη να κοιτάω με περηφάνια, από κάτω, πάντα από κάτω, χέστηκα πως είναι, αυτά είναι για τους τούριστ, για λαζογερμανούς και κινέζους, αυτοί δεν έχουν ήλιο, δεν ξέρουν, δεν ξέρουν τίποτα μαλάκα τσοπάνε, γιαυτό είναι δύο αιώνες μπροστά από σένα, εσύ τα ξέρεις όλα, εσύ είσαι πάντα ο καλύτερος, ο γαμιστερότατος, ο άσσος, ο έτσι, που μπορεί και να είναι και αλλιώς, βαλκανικός, ενώ οι άλλοι όλοι, τι να λέμε, μαλάκες τελείως, νερόβραστοι, εσένα βράζει το αίμα σου, οι άλλοι δεν καπνίζουν, δεν πίνουν, δεν ξέρουν τίποτα ρε, μαλάκες, μαλάκες, χωρίς πληθωρισμό, μαλάκες με πολιτισμό και κοινωνικό κράτος, τενεκέδες ξεγάνωτοι, τι να λέμε τώρα, εσύ πάλι καλά που τα ξέρεις όλα, μπας και μας σώσεις, σώσε μας λοιπόν, σώσε μας από τον εαυτό σου...



Κωστής Αργυριάδης

No comments: