ALGEBRA SUICIDE - please respect our decadence

'Of the many vocalist/instrumentalist duos to emerge in and around the new wave, this Chicago team was quite unique, a fascinating marriage of Don Hedeker's music and Lydia Tomkiw's poetry. Over the course of its career, Algebra Suicide flirted with pop forms and occasionally shared stylistic ground with both Laurie Anderson and the Velvet Underground but never wavered from its own individual path.

The eponymous debut, a four-song 7-inch, offers a sketchy but atmospheric mix of guitar and rhythm box behind Tomkiw's coolly intoned short texts, which include the haunting and memorable "True Romance at the World's Fair," among the group's most enduring pieces. An Explanation for That Flock of Crows adds bass, better sound and new vocal inflections (Tomkiw nearly sings "Tonight") to the recitation of four more numbers made accessible — even catchy — by tangible, occasionally narrative ideas and strong internal tempos. Algebra Suicide isn't rock'n'roll, but even those with an aversion to poetry should try the pair's concise records.

SOURCE: http://holywarbles.blogspot.com/

Γυναίκα, έρχεσαι πάντα…

Όλα τα δικά σου τα ξέρω.
Πώς κοιτάς όταν λες ψέματα.
Πώς κόβεις το κρέας με το μαχαίρι.
Πώς ακριβώς μυρίζει η επιδερμίδα σου.
Ακουμπώ το κεφάλι στην κοιλιά σου
και τα έντερά σου γουργουρίζουν.
Την Γυναίκα την αγαπάς στο σύνολό της,
ή καθόλου.

*

Έρχεσαι πάντα
μαζί με το μουνί σου.

*

Ο σημερινός ερωτισμός
της φαίνεται κοινότυπος.
Εξίσου μπανάλ είναι ο Παρθενών.

*

Μουνί, εσύ, σκοτεινό,
Μουνί κλειστό, Μουνί σιωπηλό,
Μουνί που δεν μου χαμογελάς πια,
Μουνί στεγνό και Μουνί θυμωμένο,
κάνω υπομονή, δείχνω επιμονή,
περιμένοντας να ραγίσεις άλλη μια φορά
και να ξαναγίνεις το Μουνί που ξέρω
— το Μουνί της Συμφιλίωσης
με τον εαυτό μου.

Αγέλαστος Πέτρα

«Αγέλαστος Πέτρα»… Η Ελευσίνα είναι μια μικρή βιομηχανική πόλη 20 χλμ.
Δυτικά της Αθήνας. Με την πόλη αυτή δέθηκε από τα προϊστορικά ακόμη χρόνια ο αγαπημένος μύθος των Αρχαίων, όπου κάθισε αγέλαστη, η Θεά Δήμητρα, συντετριμμένη από την εξαφάνιση της κόρης της, Περσεφώνης.

Εδώ πρωτοκαλλιεργήθηκαν τα Θεία δώρα, τα Δημητριακά, εδώ αναπτύχθηκαν οι μεγαλύτερες βιομηχανίες της Ελλάδος με καταστροφικές συνέπειες για την περιοχή και το Ιερό. Κινηματογραφούμε γι’ αυτή την πόλη επί μια δεκαετία από τη μεριά του προσκυνητή, ανακαλύπτοντας κτερίσματα από το αρχαίο πρόσωπο εντοιχισμένα στην σύγχρονη ζωή. Η Ελευσίνα είναι δυτικά, σημείο και όριο για να δει κανείς τον κόσμο γύρω του όσο και τον εαυτό του.

Η Περιουσία Της Μνήμης «Η μόνη μας περιουσία είναι η μνήμη. Η Ελευσίνα είναι ένα αυτούσιο κομμάτι της Ελλάδος. Ισως πιο κακοποιημένο. Είναι η Ελλάδα στην οποία γυρίσαμε την πλάτη μας. Γι’ αυτό ένοιωσα ότι, ως άνθρωπος και ως πολίτης αυτής της χώρας, οφείλω ένα πολύ μεγάλο συγνώμη» Φίλιππος Κουτσαφτης.

Ο Φίλιππος Κουτσάφτης

Γεννήθηκε το 1950 στη Ζαγορά του Πηλίου. Σπούδασε κινηματογράφο, στην Αθήνα, στη Σχολή Σταυράκου. Νωρίτερα είχε τελειώσει μια σχολή μηχανολογίας. Με τον κινηματογράφο ασχολείται από το 1977, αρχικά ως βοηθός οπερατέρ κι από το 1983 ως διευθυντής φωτογραφίας, το οποίο είναι και το επάγγελμα που δηλώνει.

Έχει κάνει 14 ταινίες μεγάλου μήκους (ανάμεσα σ' αυτές «Τα παιδιά του Κρόνου» του Γ. Κορδά, και η πρώτη ταινία του Δ. Αβδελιώτη «Το δέντρο που πληγώναμε») και αρκετές ταινίες για την τηλεόραση, κυρίως ντοκιμαντέρ, σαν διευθυντής φωτογραφίας.

Η πρώτη του απόπειρα σαν σκηνοθέτης ήταν το 1987 με το ντοκιμαντέρ «Σεμνών Θεών» που αφορούσε μια σωστική ανασκαφή στον Κολωνό. Τα τελευταία χρόνια εργάζεται σαν σχεδιαστής φωτισμών σε θεατρικές παραστάσεις.