Θανατικό

θέλω κάτι να σκοτώσω
να πιω νερό από πηγάδι
να νιώσω μιας τρελής το χάδι
να βιάσω συνειδήσεις
να σας γεμίσω όλους τύψεις
να μην αφήσω ούτε σκόνη
και όταν η ώρα θα ζυγώνει
που θα μου δώσετε κώνειο
να σας ζητήσω μια συγνώμη
χωρίς ντροπή και ένα αντίο
θα μου γελάσετε γλυκά
θα είναι όμως πια αργά
το ανέκδοτο πια της ζωής μου
δεν θα το έχω αφήσει πίσω
θα τα κρατήσω μες τον τάφο
όσα δεν είχα και όσα θα’ χω
θα τα αγκαλιάσω με τα οστά μου
θα τα ποτίσω με τα υγρά μου
θα τα ποτίσω εκεί στην γη μου
την τελευταία αυτή δική μου
κάτω από μάρμαρο υγρό,

αχ τελευταία αναπνοή μου,

να βγει λουλούδι τρομερό
να λέγεται θανατικό.