Thursday, September 4, 2008

Ντύνουμε τους νεκρούς με γραβάτες

Κι εσύ καθόσουν εκεί

Φορώντας ένα ασημένιο άρωμα

Κοιτώντας βαθιά μέσα στο ζεστό,
απόκοσμο Σύμπαν

Ψάχνοντας το πέρασμα στο ακρόνειρο,

Την μυρωδιά του Τελικού Παρατηρητή

Μια γεύση από σίδερο στην άκρη της γλώσσας

Ντύνουμε τους νεκρούς με γραβάτες,
με υπονοούμενα,

Θα γυρίζει ακόμη στο μυαλό μου αυτή η άσκοπη θυσία, όταν θα γίνω στάχτη

Που πήγε το αίμα μου

και γιατί

κάθομαι εδώ και σκορπάω αναπνοές

Ποιανού χάρτης είναι αυτό το μουσκεμένο κωλόχαρτο εκεί πάνω;

Κι εσύ καθόσουν εκεί

Φορώντας αυτό το απόκοσμο Σύμπαν τυλιγμένο στο λαιμό σου

Οι πατούσες σου βρεγμένες από την ηδονή

Τα μαλλιά σου ξυρισμένα από τα άστρα

Άγρια απελέκητη ματιά

Μετάξι, μόνο μετάξι τυλίγει το κορμί σου.

Μετά, δεν άντεξες,
πήρες φωτιά.

Πάλι.

No comments: