Thursday, September 4, 2008

Τις Κυριακές είναι καλύτερα

Τις Κυριακές είναι καλύτερα

Βασιλεύει μια κλειστή αγωνία για το αύριο,
η αβεβαιότητα σου γαμάει τους κανόνες
αλλά εσύ εκεί, προσπαθείς να φτιάξεις το μοτίβο.

Η διαρκής υπέρβαση φέρνει κακό πυρετό.

Θέλω να μπορώ να εύχομαι αλλά δεν ξέρω αν μπορώ να εύχομαι.

Θέλω άλλα πράγματα, αν και δεν ξέρω τι να τα κάνω.

Καίγονται τα μάτια σου μπροστά στην Αλήθεια
και εσύ ζητάς μια απλή ασπιρίνη.

Είχες ουράνια τόξα στην τσέπη και τσιγκουνευόσουν να τα μοιραστείς.

Σε κοιτούσε η σκιά σου και γυρνούσες από την άλλη.

Στέκεσαι μόνος σου
ανάμεσα σε ουρανό και γη
και να λες απλά γιατί

όχι τι έκανα λάθος.

Απλά Γιατί.


η αυτοπραγμάτωση σβήνει εκεί που αρχίζει η κλασσική αισθητική
η άρνηση της ηθικής περνάει από το μυαλό σου
αλλά θέλεις να φας πίτσα και να δεις τηλεκόλαση.

η τραγική εμπειρία της ανθρώπινης σήψης περνάει και φεύγει

"Από Δευτέρα" λες

Αλλά έχουν περάσει ένα δισεκατομμύριο δευτέρες από τότε που
τα πρώτα πλάσματα ύμνησαν την θεώρηση του υπάρχειν.

Η υποταγή σε έναν παγκόσμιο ρυθμό
η σιγή
η γαλλική επανάσταση να σκονίζεται σε κάποια ιστοσελίδα


ο άνθρωπος είναι αυτό που φοβάται
ή τουλάχιστον
αυτό προσπαθεί να γίνει.


αναπνέεις ως νεκρός
δεν φοβάσαι πια
μπας και έρθει αυτή η πουτάνα μέρα
αναπνέεις σαν πνιγμένος
μπας και έρθει το αύριο
τι μένει εκτός σκοινιού, ποτέ δεν ξέρω...
όταν με ρωτάνε τι να περιμένω δεν ξέρω
εκείνο το σκοινί λέω μηχανικά
χωρίς απαραίτητα να εννοώ την αυτοκτονία
πολύ περισσότερο θέλω να ξέρω πως μπορώ να αυτοκτονήσω
παρά να αυτοκτονήσω

και τόσος θόρυβος γενικά εκεί έξω
δεν μένει τίποτα
δεν υπάρχει τίποτα

χάθηκα στη διαδικασία
στην ευχαρίστηση που πρόσφερε
αυτό που λες

κενό

μέσα στην αγάπη, πότε ήμουν που αρνήθηκα να πεθάνω
γιατί σε πιστεύω
ο θάνατος
είναι ακόμη ένα
τίποτα
ένα ακόμη
τίποτα

μπορεί να καταφέρω να μην κάνω τίποτα από αυτά.
Να καταφέρω να μην είμαι και να μην γίνω τίποτα απολύτως.

Ακριβώς αυτό.

Τίποτα απολύτως.

No comments: