Νεκροζώντανο

Την προτελευταία φορά που συνέβη σώπασα.
Κλείστηκα στο μαύρο μου κονσερβοκούτι και έκλαψα σιωπηλά,
να μην με ακούσει κανείς,
να μην φέρω κανέναν σε δύσκολη θέση μες το σιδερωμένο του κοστούμι.
Κρύφτηκα πίσω από δέντρα, σκουπιδοτενεκέδες
και ότι βρήκα μπροστά μου άξιο να κρύψει την άθλια ύπαρξή μου.
Σαν χαμαιλέοντας πήρα το χρώμα του κόσμου σας για να μην διαφέρω,
για να είμαι ένα ζωντανό παράσιτο αυτής της κοινωνίας.

Πήγα σαν ημιβρυκόλακας στην κηδεία μου,
(έχω και άλλους τρόπους να επιζώ βλέπεις εκτός από το αίμα)
και έκλαψα για το νεκρό μου κορμί
που δεν είχε πια την ικανότητα της κατανάλωσης τροφών, ιδεών,
αληθειών και ψεμάτων πάντα προς τέρψη όλων των ημίνεκρων ψυχών,
εικόνων πλαστικοποιημένων και ονείρων κονσερβοποιημένων,
ανθρώπων μονδελοποιημένων και διαφόρων ονειροκρατούμενων,
ομήρων της ζωής.

Έπειτα ο πάτερ είπε αυτό το "χούς εις χούν"
και ένα παιδάκι, ήταν δεν ήταν έξι χρονών,
ξέσπασε σε γέλια,
εκεί κατάλαβα ότι ήταν η πρότελευταία φορά που συνέβη.
Είχα deja vu της κηδείας της ύπαρξής μου σε μελλοντικό χρόνο,
διότι το αυτό συνέβη πρόσφατα.
Είδα να με νεκροστολίζουν, όνειρο θα ήταν θα μου πεις
ή deja vu, ή εφιάλτης,
αλλά αυτήν την φορά δεν κρύφτηκα,
βγήκα και μέσα στην παρασιτική μου τρέλα αποφάσισα να με διαφημίσω,
να με βγάλω στο κλαρί και να με πουλήσω,
ημιβρυκόλακας σε τιμή ευκαιρίας,
εδώ είμαι για όποιον ενδιαφέρεται,
αναμένω τους συλλέκτες ημιβρυκολάκων.